In de namiddag vervolgens gaan shoppen. Wat had papa nu weer gevraagd? En mama? En wat voor broer of zus? Na alle ervaringen van de voorbije dagen zou een mens het bijna vergeten.
Maar Wetteren roept. Dus pakken en morgen slapen in ons eigen vertrouwde bed.
Gedachten dwalen door het hoofd: zou ik hier ooit nog terugkeren?
Zou ik met mijn ouders eens terug naar Polen gaan en hen dit warme land
en deze gastvrije mensen tonen? Misschien ooit alleen teruggaan
naar de vrienden daar? Of "vaar wel" zeggen aan deze levenservaring,
op weg naar de volgende...
Hoe dan ook zal het afscheid zwaar vallen. Maar we zien onze Poolse vrienden terug in april. Het kan niet snel genoeg komen...
1 opmerking:
Hartelijk dank aan alle begleiders die deze fantastische uitwissiling mogelijk hebben gemaakt en ervoor gezorgd hebben dat het thuisfront mee kon genieten van bijzondere momenten en plaatsen...bij deze mijn dank
Een reactie posten